Tuproqlarning o‘git (gumus) holatini yaxshilash va strukturalashtirish

Qishloq xo‘jaligi mahsulotlarining yetishtirilishi ko‘payishi bilan tuproqning tarkibida chirindi miqdori kamayadi. Buning uchun gumus balansi hisob-kitoblari olib boriladi va chirindisi baland tuproqlarda defitsitsiz balansni, chirindisi kam bo‘lgan tuproqlarda esa ijobiy balansni saqlashga qaratilgan chora-tadbirlar tizimi ishlab chiqiladi.

Yuqori hosil olish uchun tuproq ozuqa moddalarini sezilarli darajada iste’mol qilish kerakligi sababli (g‘alla hosili 50 s/ga bo‘lsa, kamida 10 s/ga o‘g‘it iste’mol qiladi), tuproqda organik moddalarning to‘planishiga katta e’tibor beriladi. Agrotsenozlarda organik moddalar bilan ta’minlashning muhim elementi uning o‘simliklarning ildiz sekretsiyasi bilan tuproqqa kirishidir.

Gumusning yetishmasligi tuproq moddalarining yillik minerallashuvidan kelib chiqadi. Gumusning sirt oqimi bilan yo‘qolishi va uning haydaladigan qatlamlardan yuvilishini qoplash maqsadida tuproqqa har xil turdagi organik o‘g‘itlarni kiritish kerak bo‘ladi.

Bunday o‘g‘itlarga misollar: chorvachilik va parranda chiqindilari, torf va torf kompostlari, sapropellar (daryo va ko‘llarning cho‘kindisi), sirt oqimlar loylari, qattiq maishiy chiqindilar va boshqalar. O‘g‘itdan to‘liq va oqilona foydalanish bilan barcha oziq moddalar tuproqqa qaytariladi. Shuningdek, go‘ngni qo‘llashda tuproqning tuzilishi yaxshilanadi, uning isishi va suvni ushlab turish qobiliyati oshadi, mikrobiologik faollik ham ortadi. Go‘ng, mineral o‘g‘itlardan farqli o‘laroq, uzoq muddatli (turli tuproqlarda 6 dan 18 yilgacha) ta’sirga ega.